Saturday, December 3, 2011

දෑසක් ඉදිරියේ සසළ උනා



තනියම සිටියෙමි තනියම හැඩුවෙමි
තනියම  සෙව්වෙමි තනිකම  වින්දෙමි

තනියට ළඟ සිටි තනිකම නැතිවිය 
ඇතිවිය කුහුලක් ඔබ දුටු විගසිනි 

ඔබගේ ඒ රුව දුටුවිට දැනුනා 
මුළු ලොවට වඩා ඔබ මිහිරියි කියල 

නෙතු  දහසක් මත ඔබ නෙතු දුටුවුට 
මගේ නෙත් ඔබ ළඟ නතර උනා 

ඔබ නෙතු තුල ඇති අවිහිංසක බව 
හෙමින්සැරේ මට කතා කළා 

රෝස කොපුල් තල පෙන්වපු සෙනෙහස 
සිහිනෙන් වගේ කතා කළා

සිතෙවූ සිත්තම සිත්ගත් ඒ රුව 
මගේ  නෙත් ඉදිරියේ අද මැවුනා 

ලොවම යටත් කළ මගෙ රළු හදවත 
ඔබ ඉදිරියේ අද සලිත උනා 

නැතිමුත් අවියක් ඔබේ ඔය නෙත් යුග 
  සවිමත් මගෙ සිත පැරදුවා

ඇතිවූ හැඟුමේ අරුමය නොදැනම 
පැරදී පැරදී මම පෙම් කෙරුවා

4 comments:

  1. එල එල.
    හැබැයී බලාගෙන ඇස් දෙකට මහ හුගක් පෙම් කරන අය කරන්නේ බොරැවක්. ඒක මං අත්දැකීමෙන් දන්නේ.:D

    ReplyDelete
  2. නුබේ නෙතු ලග
    තැනු මන්දිර
    එක මොහොතින්
    සුණු විසුනු කර
    හොර රහසෙම
    නුබ නික්මී ගියා...
    යලි කිසි දීන
    නුබ නේතැයි
    සිතු මම
    නුබට පෙම් කල
    සිතත් අරගෙන
    පිටගම් ගියා...
    මගේ සිත
    සසල වු දින
    නුබේ ඔය සිත
    ගල් වුනා
    නුබ යලිත්
    ම සොයනු දැන
    මගේ නෙතුනම්
    සීත කදුලින්
    තෙත් වුනා...

    ReplyDelete
  3. @ බට්ටි :
    ඒ කතාව සහතික ඇත්ත . කෝකටත් බලමුකෝ.......

    @ අසනී :
    කඳුලින් තෙත් වූ සිතක තනිය මකන්නට රුවක් ඔබව සොයා ඒවි එතකං ඉවසනු මැනවී........

    ReplyDelete
  4. ලස්සන කවි සිතුවිල්ලක්.

    ReplyDelete