දෑසක් ඉදිරියේ සසළ උනා

තනියම සිටියෙමි තනියම හැඩුවෙමි

තනියම  සෙව්වෙමි තනිකම  වින්දෙමි

තනියට ළඟ සිටි තනිකම නැතිවිය 

ඇතිවිය කුහුලක් ඔබ දුටු විගසිනි 

ඔබගේ ඒ රුව දුටුවිට දැනුනා 

මුළු ලොවට වඩා ඔබ මිහිරියි කියල 

නෙතු  දහසක් මත ඔබ නෙතු දුටුවුට 

මගේ නෙත් ඔබ ළඟ නතර උනා 

ඔබ නෙතු තුල ඇති අවිහිංසක බව 

හෙමින්සැරේ මට කතා කළා 

රෝස කොපුල් තල පෙන්වපු සෙනෙහස 

සිහිනෙන් වගේ කතා කළා

සිතෙවූ සිත්තම සිත්ගත් ඒ රුව 

මගේ  නෙත් ඉදිරියේ අද මැවුනා 

ලොවම යටත් කළ මගෙ රළු හදවත 

ඔබ ඉදිරියේ අද සලිත උනා 

නැතිමුත් අවියක් ඔබේ ඔය නෙත් යුග 

  සවිමත් මගෙ සිත පැරදුවා

ඇතිවූ හැඟුමේ අරුමය නොදැනම 

පැරදී පැරදී මම පෙම් කෙරුවා

අහිමිවිය සැනසීම

ලඟ නැතිබව ඇත්ත 

දුර සිටින බවත් ඇත්ත 

යලි නොඑන බවත් ඇත්ත

ඒත් දුක දැනෙන බව සගවන්න බැහැ 

හමුවුනා අතීතයේ 

එක්වුණා මොහොතකට

සැනසුනා හදමඩල

වෙන්කළා අද දවස 

දුරතියා දකිනවිට 

කඳුළු විත් දෙනයනට 

සිබිනවා මගේ කොපුල 

ඉතින් මා කුම කරන 

ඔබේ එක සිනහවක

තිබුණි දිව ඔසු මඩල 

කිතිකවයි පුංචි හිත 

අහිමිවූ මගේ සඳ
      

පුංචි කල දැනඇදින 

මිතුදමින් එක්වුණා 

එදත් මෙන් අදත් ඔබ 

අහිමි බව වැටහුනා

දුකක් නැත මගේ ළඟ 

නැතත් ඔබ මගේ වී 

ඇති  නිසා තවකෙනෙක්
සනසන්න ඔබේ හද 

අද ඔබව දකින විට 

සිතට සුසුමක් ආ විටෙක 

යලිත් යමි පෙරකලට 

සොයා මා සැනසීම